تأثیر آموزش مهار توجه بر سو گیری توجه و حساسیت اضطرابی دانش آموزان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی

زمینه و هدف: اختلال اضطراب اجتماعی یکی از مهم‌ترین علل سازش­ نایافتگی­ های دانش ­آموزان است. هدف پژوهش حاضر تعیین تأثیر آموزش مهار توجه بر سو­گیری توجه و حساسیت اضطرابی دانش ­آموزان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی بود.  روش: طرح پژوهش حاضر، نیمه ­آزمایشی با پیش ­آزمون - پس ­آزمون و گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش ­آموزان پسر 14 ساله با نشانگان اختلال اضطراب اجتماعی شهرستان شاهرود در سال تحصیلی 96-1395 بود که با استفاده از روش نمونه ­گیری خوشه ­ای چندمرحله­ ای تعداد 30 نفر انتخاب و به ­طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جای دهی شدند. هر دو گروه قبل از اجرای آموزش مقیاس­ه ای کانون توجه (وودی، چامبلس، و گلاس، 1997)، اضطراب اجتماعی (کانور، 2000)، و حساسیت اضطرابی (تیلور و کاکس، 1998) را تکمیل کردند. گروه آزمایش طی 8 جلسه یک‌ساعته تحت آموزش مهار توجه قرار گرفتند اما گروه گواه هیچ مداخله ­ای دریافت نکردند. برای تحلیل داده ­ها از روش تحلیل کوواریانس یک ­متغیره استفاده شد. یافته‌ها: تحلیل داده­ ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد نمرات گروه آزمایش در مقایسه با نمرات گروه گواه در متغیر حساسیت اضطرابی و سوگیری توجه به­ طور معنادار کاهش یافته است (0/05 > p). نتیجه‌گیری: آموزش مهار توجه می­ تواند به واسطه مختل ­سازی نشانگان شناختی -  توجهی و تقویت فراشناخت به کاهش سوگیری توجه و حساسیت اضطرابی دانش ­آموزان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی منجر شود.